Sloterdijk: week van (op)bloei

Het is dinsdag 10.30. De cursus van Marc de Kesel is in volle gang. We hebben het dagelijkse ochtendritueel achter de rug. Het ontbijt van 8.30 uur tot 9.30 uur. Afruimen. De cour aanvegen. De planten verzorgen. De kruidentuin op orde brengen. “Het is een klein paradijs hier”, dat zei een cursist vorige week. Hij heeft gelijk. De oleanders staan in volle bloei met grote roze kelken en groen, leerachtig blad. In de vorig jaar geplante blauwe regen ontluiken bloemen en de petunia’s staan weelderig te pronken in paarse en witte kleuren. Het is te merken dat in april en mei veel regen is gevallen. De wijngaarden rondom het nabijgelegen “chateau Jonquier” staan helgroen en ogen vruchtbaar. Ook de pijnbomen aan de horizon zijn anders, voller en minder amechtig dan vorig jaar. Het is goed om hier te zijn en inmiddels tijd om de Sloterdijk-blog te schrijven.

Dirk de Schutter heeft het me moeilijk gemaakt. Onder de titel “samenhorig” (www.dirkdeschutter.com/samenhorig) publiceerde hij een blog over zijn week bij ons. In bloemrijk proza en erudiet, precies zoals we Dirk kennen. De lezing op vrijdagavond van een tekst uit Sloterdijk, dat was zoals Dirk opmerkte, inderdaad een hoogtepunt. Een cursist ontdekte een talent dat hij voordien nog niet kende: voorlezen.  In onze evaluatie, andermaal bij “Chez Clovis”, hebben we tegen elkaar gezegd dat ook dat een dimensie is van wat wij hier mogelijk maken. Mensen kunnen bij ons vrij zijn en los van hun normale context tot ontplooiing komen. Een cursist mailde ons onlangs iets met die strekking: “een bijzondere week voor mij, in alle opzichten, niet uit te leggen”. Bij ons bloeien mensen op. Dat werd ook zichtbaar in de heftigheid van de discussies vorige week. Heftige discussie, ook daarin kunnen mensen tot bloei komen.

In de titel van de cursus hadden we het al voorbereid. Sloterdijk is een controversiële denker. In 2000 zorgde hij voor controverse met de publicatie van zijn Regeln für den Menschenpark. In 2018, in de besloten sfeer van het Centre Erasme, slaagde hij er weer in de gemoederen te beroeren. Dat past bij ons, bij wat we willen uitstralen en mogelijk maken. We willen een vrijplaats zijn waar controversiële denkers besproken kunnen worden, we willen een ruimte bieden waar gelegenheid is voor echte discussie, ontwikkeling en groei. In de Sloterdijk-week zijn we in die missie geslaagd. Dankzij de plek, de atmosfeer die hier hangt maar niet in de laatste plaats dankzij Dirk. Onze Belgische grootmeester in de filosofie en in doceren. Dirk heeft de groep tot bloei gebracht met zijn bevlogenheid en rijke, meanderende denkwijze. We “zien hem graag” zoals de Belgen dat zeggen en plannen voor het volgende jaar worden alweer gemaakt.

Ik moet stoppen. De tuin bloeit. De mensen bloeien. Volgens een Belgische cursist,  die hier voor de tweede week verblijft, bloeit er ook bij Marc weer wat op. Er komen nog veel weken, we zijn nieuwsgierig naar wat er de komende tijd nog weer tot bloei zal komen. In de tuin zal het de kamperfoelie zijn die zich nu aarzelend maar vastberaden omhoog werkt langs de trap. Wie het zal worden onder de mensen weten we nog niet, maar zeker is dat het zal gebeuren…