Camus, Lourmarin en het “cadavre exquis”

[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Panels_Widgets_PostContent”][/siteorigin_widget]

Camus, Lourmarin en het “cadavre exquis”

Het is nodig om onze ervaringen van een week tijdig te beschrijven. Tussen de week van Ruud en het moment van schrijven van deze blog zit tijd. In het Centre Erasme betekent dat: veel mensen, ontmoetingen en nieuwe ervaringen. Sinds de week van Ruud over Camus is er een nieuwe groep gekomen en hebben we een bezoek gebracht aan Lyon. De week van René ten Bos, die nu gaande is,  is een kortere week wat ons de gelegenheid bood voor twee nachten st. Etienne te verlaten. We kozen voor Lyon op aanraden van een aantal cursisten en omdat we nieuwsgierig waren naar de stad die we vooral kennen van de tunnels en knipperende seinborden met daarop de tekst “bouchon”.

Lyon is niet wat het lijkt. Eenmaal door de tunnels, aangekomen in het hart van de stad is het verkeer ver weg. Het klimaat is wat ons betreft mild, de stad staat op de drempel van het zuiden maar heeft iets van de koelte van het noorden bewaard.  Ons hotel was gelegen op het deftige “presqu’île”. Het schiereiland dat het hart vorm van Lyon, omzoomd door de Rhône aan de ene zijde en de Saône aan de andere. De rivieren geven stad ruimte, licht en tegelijk een bepaalde vredige kalmte die je niet vindt in het rauwe Marseille en morsige Parijs.  In Lyon, op zondagen zijn er de markten aan de oevers van de Saône waar je “grenouille” kunt eten en ijskoude pastis drinken in “la Buvette”. De stroom mensen kabbelt door de straten, heen en weer pendelend tussen “vieux Lyon”, “presqu’île” en de oevers van de Rhône, aan de overzijde van het oude Lyon. Een milde plek. Het doet vreemd aan voor een stad die je associeert met luchtvervuiling, “bouchons” en de silhouetten van banlieu’s die zich aftekenen op de hellingen rond Lyon. Een ideale  plek om te overnachten op de route naar het Centre. Een ideale plek om onze roerige Camus-week een plek te geven.

Het was een intense week. Warm, natuurlijk maar in vergelijking met de week van René nog mild. Het was de groep voor een deel. De ervaringen in deze week. We begonnen met 18 man. We eindigden met 17. Op maandag keerde een cursist huiswaarts door plotselinge familieomstandigheden. Op vrijdag keerden twee cursisten vervroegd terug door ziekte. Verder heeft het geheel aan de intensiteit bijgedragen. De combinatie van Belgen en Nederlanders, studenten en middelbaren. Kunstenaars en natuurlijk Ruud.

Ruud stond aan de basis van de intensiteit van deze week. Niet alleen omdat hij zes studenten meenam maar ook door de werkvormen die hij koos. Lesgeven. Natuurlijk. In het stramien dat wij hanteren van 6 college-uren per dag. Maar ook films in onze cave en theaterstukken. We begonnen de week met een film “paradise now” van filmmaker X. Op dinsdagavond werd “les justes” gelezen, een toneelstuk van Camus zelf. Op vrijdag, “l’enfer”, een toneelstuk van de hand van Ruud. De lezing van de stukken waren een prachtige ervaring. Op maandag en dinsdagmiddag werden de rollen voorbereid, acht in totaal en dinsdag werd het voorgedragen in de cave. Gepassioneerd en talentvol gebracht. Op woensdag bezocht een deel van de groep het graf van Camus in Lourmarin, noch altijd de woonplaats van de dochter van Camus. Een eenvoudig, verweerd graf in de schaduw van een roze oleander. Ruuds repertoire is groot.

Op dinsdag werd met de groep een “cadavre exquis” gemaakt, een surrealistische dichtvorm die zich goed leent om met groepen te beoefenen. Op dinsdag, tijdens de borrel, maakte de groep een gedicht onder leiding van Ruud.  Op vrijdag, bij het afscheid, mocht Ruud het door de groep voor hem gecomponeerde gedicht voordragen:

 

 

 

La promesse de l’abîme

Als de wegen samenkomen

Dan zal ik altijd bij je blijven

Hier nog een week blijven!

Ja, zo gaat dat

Wat is het leven mooi!!

Waarom zien we nooit de lucht om ons heen?

Een glas rode wijn

Als de regen op de dakpannen tikt

Dan…

Kijk je in het naakte leven

Dit is absoluut een zalig gastvrij huis

Zo eindigde deze week. Wij hebben van de groep een struik “muskaat-druiven” gekregen en de eerste contouren voor de volgende cursusweek van Ruud zijn bekend. Ruud komt in ieder geval en de keuze is tussen Sartre en Simone de Beauvoir.